हजार आँखाबाट / सुमन पोखरेल
हजार आँखाबाट जोगाई राखेको यो बैँश
कसले खोस्ने थाह थिएन तिमीले पो रैछ
सुनाउन खोज्थ्यो मुटु कसैलाई धड्कन
कुनै कुरा भन्न खोज्थ्यो कसैलाई यो मन
भीडहरूमा ब्यग्रताले खोज्दथे यी आँखाहरू
कसलाई भन्ने थाह थिएन तिमीलाई नै रैछ
सपनामा कोही आउँथ्यो मुहार लुकाएर
रात भई मलाई छोप्थ्यो केश फुकाएर
कतै भाग्थ्यो कुनै आहट कोट्याएर मुटु
के हो भन्ने थाह थिएन, तिम्रो निम्तो रैछ
Related Posts
See Allमैले लेख्न शुरू गरेको, र तपाईँले पढ्न थाल्नुभएको अक्षरहरूको यो थुप्रो एउटा कविता हो । मैले भोलि अभिव्यक्त गर्ने, र तपाईँले मन लगाएर वा...