रातभरि रोएँ म त / सुमन पोखरेल
रातभरि रोएँ म त, शीतभरि रोएँ
आँसु लुकाई परेलीमा गीतभरि रोएँ
एउटा काँढा रोपिएछ मनको मझेरीमा
त्यही काँढा बिझाउँछ सँधै अँधेरीमा
घाऊ जस्तै चहर्याउने प्रीतभरि रोएँ
आँसु लुकाई परेलीमा गीतभरि रोएँ
दिन पनि रात पनि, उसकै यादको बर्को
सम्झूँ भन्छ एउटा मन, बिर्सूँ भन्छ अर्को
दुवै मनलाई हराएर जीतभरि रोएँ
आँसु लुकाई परेलीमा गीतभरि रोएँ
Related Posts
See Allमैले लेख्न शुरू गरेको, र तपाईँले पढ्न थाल्नुभएको अक्षरहरूको यो थुप्रो एउटा कविता हो । मैले भोलि अभिव्यक्त गर्ने, र तपाईँले मन लगाएर वा...