एकाएक मेरो एकान्त चलाई / सुमन पोखरेल
एकाएक मेरो एकान्त चलाई
सङ्कटमा पार्यौ तिमीले मलाई
मातूँ म भन्थेँ रक्सीले आज
छेउ आई बस्यौ तिमी यतिखेरै
हेर्छु यो प्याला र तिम्रा आँखामा
छुट्याउन गाह्रो भो’ कुन मात धेरै
समाऊँ म भन्छु प्याला लम्केर
तिमीतिर बढ्न खोज्छ यो हात
दोधारमा परेँ, के गरूँ नगरूँ
पिऊँ यो मदिरा या पिऊँ तिम्रो मात
Related Posts
See Allमैले लेख्न शुरू गरेको, र तपाईँले पढ्न थाल्नुभएको अक्षरहरूको यो थुप्रो एउटा कविता हो । मैले भोलि अभिव्यक्त गर्ने, र तपाईँले मन लगाएर वा...